Korte definitie

Een arbitrageclausule bepaalt dat wanneer zich tussen de partijen een geschil voordoet, een neutrale derde (arbiter) een definitieve, juridisch bindende beslissing neemt. De partijen stappen dus niet naar de openbare rechter voor een oplossing.

Waarom zou een partij voor arbitrage kiezen?

• Snelheid & efficiëntie – doorgaans één uitspraak, sneller dan de rechtbank, met beperkte mogelijkheden voor beroep.
• Expertise – arbiters kunnen worden gekozen op basis van sectorspecifieke kennis (bijv. bouw, energie, IT).
• Vertrouwelijkheid – zittingen en stukken blijven privé; bij de gewone rechter is dat anders.
• Internationale uitvoerbaarheid – op grond van het Verdrag van New York (1958) zijn arbitrale vonnissen in meer dan 160 landen eenvoudiger ten uitvoer te leggen.

Wat staat er meestal in?

De clausule beschrijft doorgaans hoe arbiters worden gekozen, maar zelden wie ze zijn. Partijen kunnen kiezen voor één arbiter, meerdere arbiters of een panel.

Typische elementen:

• Toegepast reglement – bijvoorbeeld NAI, ICC, UNCITRAL of een ad‑hoc‑procedure.
• Zetel (plaats van arbitrage) – de juridische thuisbasis, zoals Amsterdam, Londen of Parijs.
• Taal van de procedure – Nederlands, Engels of een andere overeengekomen taal.
• Aantal arbiters – één bij eenvoudige zaken, drie bij complexe of hoog‑waarde geschillen.
• Kostentoedeling – bepaalt of de verliezende partij alle kosten betaalt of dat deze worden gedeeld.

Het is zinvol om de procedures voor de keuze van arbiters helder vast te leggen: zo voorkom je extra conflict en kun je de meest geschikte arbiter selecteren op basis van het concrete geschil.

Mogelijke nadelen

• Hogere kosten – arbitrage‑ en instituutskosten liggen boven de gebruikelijke griffierechten.
• Beperkte beroepsmogelijkheden – feitelijke of interpretatiefouten zijn lastig te corrigeren.
• Geen bindende precedenten – minder richtsnoeren voor toekomstige zaken.

Waar staat de clausule?

Dit is meestal een boilerplate‑clausule die wordt afgestemd op de details van de overeenkomst. Ze staat vaak aan het einde van het contract, in of rond de sectie geschillenbeslechting.

Met Docfield sla je je arbitrageclausule op in de Clause Library en voeg je smart‑field‑identifiers toe. Dankzij conditionele logica verschijnt zo automatisch de juiste, vooraf ingevulde versie in je definitieve overeenkomst – met één klik.